Bir gün annen ölür, öksüz kalırsın.
Sanırsın ki, dünya durdu; dönmüyor.
Nefes almaz ama, soluğunu ararsın.
Annesiz dünya güzel görünmüyor.
Sabahları mutfakta tıkırtılar duymazsın.
Hadi gel, karnını doyur diyenin olmaz.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta