Bir Gün Anlarsın Şiiri - Metin Demirkazık

Günün aydınlığı yeni çökmüş sokaklara,
Copculerin süpürgesi yalayıp yutmuş tüm pislikleri,
Arnavut kaldırımlarınin arasında sıkışıp kalanlar hariç..
Yastığımın bir kısmı hala nemli,
Belli ki dönmemişim senin yerine
Yorgan olduğu gibi yerli yerinde..
Belli ki soğuğa alışmış bedenim,
Belki birini beklemekte, ısınmak için soğuyan yanlarım...
Günün aydınlığı yeni çökmüş odalara,
Sensizliğe alıştı bünyem de,
Ardından kalan viraneye alışamadı,
Hani hayallerime sıkışıp kalan,
Hani dişlerimin arasında sallanan yarım kalmışlık..
Yüzümün bir kısmı hala nemli,
Belli ki hiç bir el dokunmamış senden sonra,
Hüznüm olduğu gibi yerli yerinde..
Belli ki acıya alışmış yüzüm..
Belki birini beklemekte, avcunun içine almak için yüzümü...
Bir rüzgar ile geldi kokun da,
Susmayı öğretemedim hickiriklarima,
Hani yorgan altı gömdüğüm, hani sana dair dualar barindiran..
Yüzümde oluşan kirisiklar,
Soluksuz guluslerim
Ve imkansız hayallerim
Ulaştı mı sana?
Acıttı mi solunu?
Dokundu mu yüreğine?
Bil ki dokunduysa dokun soluna,
Hisset ve dinle...
Gor bak, ben oradayım hala!
Sen nasıl gittiysen benden,
Ben öyle gidemedim senden.
Ne senden, ne hayalinden.
Yokluğunla uyanıp, hayaline uyanmak...
Umarim bir gün anlarsın...
Bir gün anlarsın... I