Bir Gün Şiiri - Mahmut Çoban

Ömrü sebil eyleyip,
Savurma göğe gün,gün.
Ölümünü düşleyip,
Hazır ol ona her gün.

İşte omuzlarda tabut,
Girersin sen de bir gün.
Yürek acı,diller sükut,
Ağlatırsın sen de bir gün.

Şimdi ona ,yarın bana
Gör ki, sana gelir o gün,
Yere göğe sığmasan da,
Toprak alır, seni birgün

Ne beklersin bu dünyadan?
Vereceği var mı bir gün?
Alır senden hiç durmadan,
Rahmet diler,sana bir gün.

Azık var mı asıl olan?
Bekler ola, seni zor gün.
Gelmez kız,gitmez oğlan,
Unuturlar seni bir gün

Bak şu dünya gidenine,
Gelecektir sana o gün.
Soğumuş bedenine,
Dökerler suyu bir gün.

Güzelliğin kalmayacak,
Yıkılacak o da bir gün
Topraklara karışacak,
Çürüyecek o da bir gün

Elin açıp, dilensen
Yalvarsan Hakk’a her gün.
Ömrüne bir istesen,
Verilmez sana bir gün.

Bu hayatın hesabı var.
Sorarlar sana bir gün.
Zarar mı var, kar mı var?
Görürsün sen de bir gün.

Aldanma dostlarına,
Severler seni her gün.
Onlar mezar toprağına,
Koyar gider, seni bir gün.

Bunu bilir, bunu söyler,
Yüreğim bana her gün.
Uzak değil,o günler,
Gelecek bana bir gün.