Bir Gün... Şiiri - Nihat Malkoç

Geride kalan her can, gideni anar bir gün…
Zannetme kabuk bağlar, her yara kanar bir gün…

Pervanenin vuslatı,kor ateşte son bulur
Hicranın lokmasını, acıya banar bir gün…

Kays’ın ömrü tükenir hakikatin çölünde
Hasretin aleviyle sular da yanar bir gün…

Canlar uçar kafesten, dengeler alt üst olur
Köküyle vedalaşır asırlık çınar bir gün…

Rüzgâr ters yönden eser; fırtına, tipi, boran…
Hep böyle duru akmaz, bulanır pınar bir gün…

Zamanın çarkı durur, sükût eder dişliler
Güneş batıdan doğar, ışıklar söner bir gün…

Aynalar çukurlaşır, dipsiz kuyu misali
Hayatın kepenkleri gözüne iner bir gün…

Saraylar tuz buz olur, ay çekilir geceden
Kaybolur aydınlıklar, zulmete döner bir gün…

Taşımak müşkül olur hayatın sıkletini
Ölümün ağır yükü, sırtına biner bir gün…

Hiçbir zaman doldurmaz, dökülen su kabını
Yitiğini ararsın, elinde fener bir gün…

Kaybettiğin insanlar geçse de hayalinden
Zamanla alışırsın, gözyaşın diner bir gün…

Firkatin şafağında, sürmelenir kapılar
Hüznün ağır kokusu ruhuna siner bir gün…

Kokusunu yitirmez güller darağacında
Ölümsüzlük tahtına çıkmayı dener bir gün…

Gidenler dönmez geri, hasret baldıran zehri
Viranenin damına baykuşlar tüner bir gün…

Sanma ki yerde kalır mazlumların gözyaşı
Mağluplar galipleri, gün gelir yener bir gün…