Ayrıldım işte bak, aziz yurdumdan,
Uzak diyarlara gider olmuşum.
Ne çıkar bakmışım, dönüp ardımdan,
Gelmeden gideni, sorar olmuşum.
Geldik ki yağmurlu, Anmas’ta hava,
Bildiğim bir bonjur ve bir de sava,
İlk gece misafir olduk hocaya,
Geceden sabahı, arar olmuşum.
İlk günden bir evcik bulup, tutmuşum,
İçine bir somya, yatak atmışım,
O gece bakarak sabah etmişim,
Karanlığa ışık salar olmuşum.
Dolaşıp dururum, bura nere ki?
Bu yaban eller de işimiz ne ki?
Anladım muhtacız, anladım peki,
Bu kara lekeyi sorar olmuşum.
UMUD’UM üzülme, bir gün gelecek,
Nurlar karanlığı elbet bölecek,
Bir ses bizi mutlak, mutlak silkecek,
Bu sesi şimdiden duyar olmuşum.
29.09.1994
Annemasse – Fr.
Kayıt Tarihi : 5.3.2011 16:21:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ümit Yılmaz1](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/03/05/bir-gun-489.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!