Bir Gün Şiiri - Yenal Karavelioğlu

Biliyor musun sevgilim,
Deniz kenarındaydım
Gün güneşe kavuşmadan
Öyle sakindi ki görmeliydin,
Dinlemeliydin denizin hazin sesini.

Sahilde balıkçılar
Ayıklıyorlar canlı cansız ağlarındaki balıkları,
Çığlık çığlığa yüzlerce martı,
Onlar da nasiplenmek istiyor bu günden.
O balıklar ki
Gümüş gibi parıltılarıyla
Gözlerimi okşayan, mavi denizlerden gelip,
Akşama meze olacaklar bir yerlerde...

Oldum olası,
Ne temizlemeyi severim,
Ne olta ucunda ne de ağda
Can çekişmelerini balıkların.
İçim burkulur gördükçe,
Yaşamalı onlar özgürce
Engin denizlerde.

Bir sigara ağzımda,
Yavaş adımlarla yürüyorum sahilde
Düşümde hayallerim ve sen
Dalgalar sarıyor ayağımı, sen gibi okşuyorlar
Sanki içime çektiğim sen.
Taş sektiriyorum uzaklara
Öyle sakin ki sen dolu, huzur dolu deniz
Sanki içimde kopan fırtınaları dinliyor, sessiz sessiz...

Yosun kokuları bile sen kokuyor şimdi.
Çakıl taşlarını topluyorum rengarenk düşlerim gibi
Gece yanıma alacağım, belki de rüyama kim bilir
Belki bir vazoyla ya da bir martıyla
Denizin kokusu ve yüreğimdeki gözyaşlarını
ekleyeceğim
Özlemimle hasretimle sana yollayacağım.

Sahil kalabalıklaşıyor gittikçe
Bense bir başıma bir elimde sigara ve hayallerim,
Dağlar, denizler ötesinde yarimi düşünüyorum
Bana bakıyorlar, gülümsüyorlar
Belki de “deli” diyorlar kim bilir.
Varsın desinler.
Beni anlarsa bir deniz anlar.

Bir deniz verir
Sevgisini çıkarsız anbean
Bazen hırçın dalgalarıyla,
Bazen heykel gibi sessiz sakin durgunluğuyla
Ne sorgusu var, ne suali
Sadece derin, serin sularına çeker
Sarar bedenimi usul usul sen gibi.
Karşı koyamazsın güzelliğine.

Ve
Ayrılık saati gelir,
Sahil yolu dolar telaşlı adımlarla
Ben de karışacağım birazdan onlara
Başım önüme eğik,
Sert bir tokat gibi,
Yüreğime inen hayatın gerçekleriyle,
Sensiz, hayalin ve düşlerinle.