Sonu bellidir günler geçmeli
Açmalı çiçekler, esmeli rüzgâr
Acılardan sıyrılıp öğrenmeli
Yaşamayı, hayatı ve sevmeyi
Korkmadan gelecekten
Korkmadan dünden
Bırakmalı her şeyi akarına
Akmalı. Hiç durak olmamalı
Her fırsatta gülmeli
Alabildiğine hemde
Öyle tebessümde değil
Kahkaha ile kahır ile
Keder ile dert ile
Ama gülmeli ağlarken
Sonra oturup düşünmeli
Eşini, dostunu ve sevgilisini
Ve de kendini
Bir karar vermeli
Ölmeyecekmiş gibi çalışmalı dünyada
Sonunu tahmin etmeli
Yaşamayı sevmeli
Bir o kadarda ölmeyi
Göze almalı karşıya yalnız gitmeyi…
(12.30.1998)
Kayıt Tarihi : 3.11.2007 00:37:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İsmail İyidil](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/11/03/bir-gun-314.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!