Bir Gün Şiiri - Divane Mustafa

Bir gün gelecek anlayacaksın beni
Seni nasıl sevdiğimi, uykusuz gecelerimi,
Sensiz geçen zaman değil, ömür!
Anlamsız uykular, hayaller içinde bocalayan bir ben
Hayatını yaşayıp, keyfine bakan bir sen..
Yoruldum artık devasa ruhbanlara yol göstermekten,
Sevginin değerini anlamayanların sevgisinden,
Bir gün anlayacaksın beni, biliyorum.
Fakat o gün ben eski ben olabilecek miyim?
Ya da sen eski sen olabilecek misin?
Sevgi damarımdan ya kan akmazsa!
Ya, şu yaşam pompası yüreğim atmazsa!
Vakit geçmiyor, geçen ömrüm!
Bedenim değil, yüreğim yaşlanıyor!
Beni benden alan peri geri gel!
Beni benden nasıl aldıysan
Bana gençliğimi geri ver! ! !
Geri gelmiyor geçen zaman, ne de peri,
Gelmiyor gençliğin en güzel yılları,
Biliyormusun unatamam seni
Aslında biliyosun bunu
Ve bunu bilerek bana acı çektirmek,
Seni mutlu ediyor galiba? ? ?
Eğer gerçekten mutlu oluyorsan bu işkenceden,
Beni tek sen öldür, bırak işkenceyi! ! !
Senin ne istediğini biliyorum ben
Peşinden koşup elde etmek istiyorsun sen
Fakat seninle aynı duyguları yaşayan divane
Belki döner diye ağlarım mahşere
Sabahlara düşmanım gecelere isyan,
Riyakar değilim kahrolası zaman gibi
Hırsını alır aynalar sen olursun gözlerimde
Boşversene yar,
Boşversene...

Bir seversen birini,
Atarsa kalbin durmaksızın deli gibi,
Yaşarsan bendeki duyguları,
Fakat hatırlamazsın! ! !
İşte o zaman kabrimde bir çiçek büyür
Kendiliğinden
Seni nasıl sevdiğimi işte o gün anlarsın..!