yağmur hala yağıyor
sen gittin
ben kaldım
sen kokuyor toprak
sen yoksun
“hüzünlü bir ezgi çalıyor rüzgar
bulutlar damla damla karışıyor toprağa
karışmak istiyorum sana....”
gittin
gözlerimi alarak
kaldım
sensiz
yapayalnız
kendi kendime
bir nefes çekiyorum
bir damla karışıyor kadehe
bir yudum
Gittin, biliyorum döneceksin. Bu kısa bir ayrılık, bir gün. Bir gün; bir ay, bir yıl, bir ömür gibi gelebilir.... Zaman hep aynı değil. Kimi zaman bir anda geçer, kimi zamansa uzayıp gider sonsuzluğun içinde...
4 Eylül 2003/ İstanbul
Egemen CevahirKayıt Tarihi : 31.5.2006 15:42:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Egemen Cevahir](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/05/31/bir-gun-185.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!