Bir Gün Şiiri - Recep Yıldız

Fecrin yine ürperdiği bir gün;
Gözler yine hülyâlı yasında...
Sen böyle hayâlinle üşürdün,
Sonsuz bir elem fırtınasında.

Bir yerdi –muhayyel- seni gördüm
Yekpâre alevler kıyısında.
Elbet yine sessizce yürürdüm,
Göğsündeki ilham kuyusunda
Bir parça sükût etmese ömrüm...

Bir gün –evet, ömrümce unutmam- o ne gündü!
Aksin, bu siyah örtüde bir parça göründü.
Allâhım o bâkî günü ömrümce unutmam...

Gökkubbenin altında paramparça bu akşam,
Ufkumda devâsâ bir ışık... yandı ve söndü.
En sonra hayal rengi kızıllıklara döndü...

mef'ûlü / mefâîlü / mefâîlü / feûlün