Bu ıssız kentin boş sokaklarını,
Şu kurumuş ağacın dallarını,
Coşturup yeşerten bir gülüşün vardı.
Kapatmışken bulutlar gökyüzünü,
Sen gülerek döndün mü yüzünü,
Güneşi yaşatan bir gülüşün vardı.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
