Bir Gülüşün Vardı Şiiri - Musa Bulu

Bu ıssız kentin boş sokaklarını,
Şu kurumuş ağacın dallarını,
Coşturup yeşerten bir gülüşün vardı.

Kapatmışken bulutlar gökyüzünü,
Sen gülerek döndün mü yüzünü,
Güneşi yaşatan bir gülüşün vardı.

Sen gidince kapandı gönül kapım,
Yıkıldı beni ben yapan yapım,
Beni benden alan bir gülüşün vardı.

Sen gülünce unuturdum nefes almayı,
Gözlerimi unuturdum senden almayı,
Gözlerimi kafesleyen bir gülüşün vardı.

Senin gülüşün bana bir sırdı,
Gözlerim gözlerinde kalırdı,
Surlarımı kuşatan bir gülüşün vardı.
09,04,2016
23,49