Bir gülüşüm vardı
Uçsuz bucaksız kırlar gibiydi
Rengarenk çiçeklerin neşesiydi
Derinlere kök salmış dalların tek şerbetiydi
Mor nergislerin, sarı papatyaların diliydi.
Bir gülüşüm vardı
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Gülüşlerimizi alıp gittiler- gitselerdi belki tekrar gülümseyecek bir zaman yaratırdık- ama onlar coğrafyamızın ve gövdemizin üstüne çöktüler- bir bilinmeze gömüp varlığımızı- yerimizi göğümüzü sahiplendiler- zulmün hesabını mülkün sahibi soracaktır elbet- bir gün ellerimiz gülüşlerimiz koparıp alacak dişlerinden- etkilendim - kutlarım...
duyarlı yüreği kutlarım
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta