Bir Gülüş Şiiri - Ali Aldemir

Bir gün kalacaksın bir başına
Çok umursamayacaksın önceleri,
Öylesine dolaşacaksın
Amaçsızca sokaklarda azade
Derken;
Bir sokaktan geçerken
Bir çocuğun gülümsemesini duyacaksın,
...O gülüş ki öyle saf
....öyle içten
.....öyle sıcak
Bir anda içini ısıtacak
O gülüş alıp seni geçmişe götürecek,
Çocukluğun gelecek aklına
Asfaltsız,kaldırımsız
Toprak kokan yollar,
Ne kadar özlediğini farkedeceksin,
Toprak kokusunu,leylak kokulu bahçeleri,
İncir ağaçlarını,
Salkım söğütleri
Sonra kağıttan gemilerini,
Uçaklarını ve bilyelerini
Unuttuğunu duyumsayacaksın
Rengarenk topaçlarını,
Beynin dumura uğrayacak
Aptallaşacaksın bir anda,
Hasretler vuracak seni
Taraifsiz kederler içerisinde
Bileylenecek içinde özlem,
Sığmayacak için içine
Ağrılar girecek başına
Yiyip bitireceksin kendini
Yollara vuracaksın
Yollar vuracak sana savrulacaksın,
Ağlamak isteyecek ağlayamayacaksın
Seni terkettiğini farkedeceksin
Neden sonra göz yaşlarının,irkileceksin dehşetle
Kendinin de diğerlerinden farklı olmadığını,
Yüreğinin
...taşlaştığını
....katılaştığını
....acımazsızlaştığını göreceksin,
Kendi gülümseyişinle
O çocuk gülüşünün ne kadar farklı olduğunu,
Yapmacıklığını,cıvıklığını
Ve içten olmadığını
Gülmüş olmak için güldüğünü
Nice sonra anlamış olacaksın,
Bu kentin seni nasıl değiştirdiğini
Kan içip kan tükürdüğünü
Ve insan eti yediğini
...hayıflanarak
....söyleneceksin,
Kendi kendine hiç gelmeseydim kente
Hiç büyümeseydim keşke
Çocuk kalsaydım diyeceksin.