Bir Gülün Hikayesi Şiiri - Remzi Gülek

Gül, boynunu eğdi
Ve kendini
Irmağın yüzeyine
Bırakıverdi

Tercihen saygı duydu doğa yasalarına
Mükemmelliğin uyumdan geçtiğini
Biliyormuş gibi

Utanç kızılı boğdu herkesin içini
Gülün ırmağın yüzeyinde
Ahenkle yüzdüğünü görünce

Ve herkes gülü dişlemeye başladı
Kimileri onurlanmak
Kimileri onurlandırmak
Kimileri oynamak
Kimileri ise çiğnemek için

Ve gül, hiç sevmedi
Irmağın önerdiği bu adresi
Hele bir de
Soymaya karar verdiklerinde dikenlerini

Ve daha acı vereni
Monolog merdivenleri
Haline gelişini görmekti

Kullanılmak, yine de umurunda değildi
Yeter ki bilselerdi
Neyi dişlediklerini

Lakin gül kimin umurundaydı ki
Özgürlüklerini vereceğini söyleyen bir ada
Kendini yaratıvermişti
Onlar için gül, böyle bir serabın bitkisiydi

Gül
Güneşini içine döküp
Yanışı ile
Toprağını özlediğini
İtiraf etti

Ve artık herkes
Gülden nefret etmekteydi