Bir Gülümsemen Yeter Şiiri - Orhan Demir

Sensiz yürüdüğüm sokakların karanlık yüzündeyim,
Dolunay tepemde,gönlüm ermiş Hilale...
Bir sen ki,kalbimi gözü kapalı vermişim,
Dünya huzuru,gülüşünde misale...

Umut bekçiliği yaptım,çürüyen ekinlerde...
Bir korkuluktum belki gözlerinde...
Bütün kuşları kovaladım çevremde...
Ve sonsuz bir sevginin tohumlarını ektim kalbine...

Resmini öpen benim uyumadan önce,
Hissettiysen dudaklarımı,yanağında sessizce...
Kulaklarının çınısı bu yüzden belkide,
Kendimle,seni sürekli konuşuyorum haliyle...

Hayat masumdur,ama acıyla kavrulmuştur bilinçsizce...
Arkadan vurur kimilerini,gülerken yüzüne...
Her şeyin anlamını yitirdiğim şu günlerde,
Bir gülümsemen yeter,hayatı sevmeme...