Bir gül yetiştirdim kör betonlarda
Kurumasın diye her gün suladım…
Her çizik bir umut nemli duvarda
Sabrettim; günlere günler uladım…
Yağan kara inat, kan rengi açtı
Hücreme cennetten bir koku saçtı
Gönül penceremden yâre ulaştı
Ardından imkânsız şeyler diledim…
Her zaman felekten bir darbe yedim
Hayata yenildim artık pes dedim
Her şeyden vazgeçtim ölmek istedim
Dün gece boynuma bir ip doladım…
Gülşene çevirdim zindanı damı
Yalancı dünyaya kapadım camı
Yastığıma beşik yaptım ranzamı
Düşlerimi bebek yaptım, beledim…
Kalmadı bir parça yüreğimde his
Perdelendi gece, gözlerimde sis
Her günüm biçare her günüm yeis
Tüm hayallerimi kana buladım…
Izdırap çemberi hep daralmakta
Kahpe düşünceler beni bulmakta
Adaletin olmadığı bir nokta
Ne yazık ki! benim oldu miladım…
28.10.2007
BAFRA
Kayıt Tarihi : 9.3.2017 13:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!