Bir Gül Yangınıdır Şiirin Sesi

Güneş çekip perdesini Dünya’ya
Devredince nöbeti Ay’a
Bir yıldız yağmuru başlar gecede.
Uçurur Zümrüt-ü Anka Kuşunu
Zamanı sonsuzluğa bağlayan.
O efsunlu bilmecede.

Her gece bir giyotin sallanır baş ucumda
İsyanlarda kefen giyer yüreğim.
Uyuyan bir volkanın bacasından sıçrayan
O minik kıvılcımda tutuşur imgelerim
İyi kiler firarda,diz boyu keşkelerim.

Kafesini kıran muhabbet kuşu
Bir zakkumun dallarında şakırken
Gözlerim uzak bir hayali okşar.
Asumanı saran ay ışığında.
Özlem dokur ellerim fesleğen yaprağında.
Sürer ıtır kokusunu cömertçe
göğsümün sol cebinde bir bilinmeze.

İhtilal arifesindedir yüreğim.
Hayal penceresinden sızan umut ışığı
Damıtıp kuşkulu düşünceleri
Aydınlatır gönlümün dehlizlerini.
Aklım yüreğimin elinde rehin.
Yorgun patikalarda arar
Aşkın ayak izlerini.

Başlar içimdeki aşk senfonisi
Tam da bu demde,
Yaşanası bir öykünün ön sözünü yazarken,
Kağıtla kalemin payına düşen
Bir gül yangınıdır şiirin sesi.