Bir Gül Tanıdım Şiiri - Gürsel Güveloğlu

Gönül bahçesinde bir gül tanıdım,
Kalbime dikeni battı da gitti.
Yanına uzandım koklamak için,
Gözüme poleni attı da gitti.

Doldurup besledim hayat toprağı,
Verince suyunu döktü yaprağı,
Vefakâr olmadı, bir gönül bağı,
Hafif bir rüzgârla yattı da gitti.

Dayandım,canımı dişime takıp,
Ayırdım kendime,otları yakıp,
Bir içten gülmedi yüzüme bakıp,
Leylasız Mecnun’a kattı da gitti.

Bahçeme yerleşti,bahar gelmeden,
Ellere açıldı, kıymet bilmeden,
Gözümden dökülen yaşı silmeden,
Aşkımı bir pula sattı da gitti.

(7 Mayıs 2005-İskenderun)