Bir güldü, kapatmış pak yaprağını,
Biliyordu yalnız sert toprağını.
Pembe yaprağını aralayınca,
Gülüyor gibiydi sevdâlı yonca.
Seven gözler ona içten bakınca,
Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Devamını Oku
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
'Her gördüğün gonca güle el attın,
Gülü kendi dikeniyle kanattın. '
Eller ve güller.Birbirine dost mudur,düşman mıdır acaba...Her gördüğü goncayı kopartıp,gülü ,kendi dikeniyle kanatan eller...Şairimiz yine içli bir duygu
ile sıralamış sözcükleri ve bizi düşman etmiş öyle ellere...Kutlarım Halenur Hanım,güzel şiirdi.
Saygılarımla,
Ünal Beşkese
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta