-Evliya Çelik'e-
biraz kendimden arta kalan ben vardı
aldım geldim
gülüşüme bir eslik durak verip
tabiatınıza sığınıyorum
sevgili ağaç kardeşlerim
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
ellerimin naçar kaldığı kutsal boşlukta..
kutlarım
namık cem
annem
oğlum
sevgilim
şeyhim
ve
rabbim
-----
sverek okuduğum bu harika şiiri paylaştığın için sonsuz tşekür derim üstadıma kalemini kutluyorum ozanım sevgilerimle
Müthiş, ama çok mükemmel olmuş. Kutlarım Şükrü Bey. Devamı daim ola
Bu şiir ile ilgili 23 tane yorum bulunmakta