Bir Gül Düşsün Bahçene...

Bir gül düşsün bahçene
yaprakları gök gibi yeşil
kokusu denizlerden uzanan...

Bir gül düşsün bahçene,
menekşelerde erken bir telaş başlasın
dudaklarında adımla uyan...

Bir gül düşsün bahçene
kendini denizin koynuna atan nehri düşün
gökyüzünü göğsümüze sakladığımız vakitleri an..

Bir gül düşsün bahçene
bütün sisler dağılsın kalbinin hasret ülkesinde
dağılsın yıllardır dağların başını bekleyen duman.

Bir gül düşsün bahçene
bir tebessümünle parlasın gözlerin
ne şikayet olsun dilinde, ne efkar, ne figan...

Bir gül düşsün bahçene
ardında yüreğim başına bulut
ardında yüreğim bahçıvan...

Bir gül düşsün bahçene
unutulmuş bir perşembe olsun günlerden
mevsimlerden terkedilmiş bir hazan...

Bir gül düşsün bahçene
bir hüzzam şarkının
yürek dağlayan mısralarının ardından...

Bir gül düşsün bahçene
-duy nefesinde nefesimi-
'hasretimle bir ömür yandı' diye mırıldan
öldüğümü duyduğun zaman...