Tiyatro diye başladı sevdam
Birkaç saatten ibaretti
Kendi kendime yazmıştım senaryoyu
Belki de, o kendi kendini yazdı
Başrolde sen...
Hatta tek oyuncusu sen
Işıklar seni gösteriyor
Tüm gözler sende
Sana tüm bu alkışlar
Senin için akan yaşlar...
Bir anda sahne değişiyor
Tek başıma kalıyorum
Seyirciler yuhluyor beni
Gözlerim seni arıyor o an
Elim kolum bağlı
Başım dönüyor, yığılıyorum yere
Gözümü açtığımda
Devam ediyor hayat adlı işkence
Daralıyor, sıkılıyor, boğuluyorum
Her şey üstüme üstüme geliyor
Hayır, olamaz derken
Perde kapanıyor...
Kayıt Tarihi : 28.10.2008 22:06:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!