Bir güneş doğardı Ankara’da her sabah,
İrfanıyla dolardı ruh, sevgiyle sabah,
Gurur bilmez, kibir ondan uzak bir durak,
Hakkı haykırırken titrerdi yürekten ah.
Bir derviş misali, yol bulurdu sözüyle,
Ne menfaat umar ne de geçer özüyle,
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla