Bir Gönül Seli Şiiri - Abdülhamit Kanca

Bitmeyen gecelerin kapılmışken tılsımına
Duymam şafağı tutan ezan seslerini
Kaptırırdım kendimi
Üstüme konan kelebeğin ısırığına...

Yakamazdım mumları
Ber de onlar yanmasın,
Yürekler denizinde o muhteşem günahları
Bilmeden ışıtmasın...

Mahşere manşetler dizecekken
Kır çiçekli aşklarıma,
Korktum seçmekten herbirinden birini,
Çağlara sığdırmıştım o küçücük vakitlerimi,
Ve de tutulamayan o sayısız nefeslerimi...

Meğer tutunduğum dalları
Hep misafir etmişim;
Gülümseyen sonsuzluğa
Acı keder vermişim.
Mest olması için onu
Bu güne kadar bekletmişim..

Şimdi baktığımda arkama,
Yetmemiş meğer
Geçmişte fethettiğim yürekler,
Kendime yetirememişim
Ama beklemişim,

Ben zaferlerimi değil
Bir gönül seline
Mağlup olmayı,
Boğulmayı özlemişim...

Hamit Kanca /01/04/2004