Bir Gönül Kırmadın Şiiri - İbrahim Şahin 1

Hem öğretmen, hem avukat hem de çiftçiydi..Sultandağı’na ilk ziraat elmasını o dikmişti..Okuldan gelir elbiselerini çıkarır bahçeye koşardı..Duruşmadan çıkar soluğu bahçede alırdı..Fakir dostuydu.. Darda kalanlar ona başvurur, ondan bilgi alırlardı..Çoğu zamanda fakir olan müvekkilinden para almazdı.. İleriki yaşlarda İstanbul’a yerleşmişlerdi.Yaz kış demeden Sultandağı’na gider kah elmaları sular, kah ilaçlamasını yapardı..İçki içmez sığara kullanmazdı..Tek derdi çocuklarını okutmak onlara iyi bir gelecek hazırlamaktı..Üç kız bir oğlu vardı..En büyük kızı Ülkü ile evlenince onu daha da yakından tanıdım..Çok şeylerde öğrendim..Eşim de çalıştığından yıllarca çocuklarımıza baktılar, Okula götürdüler, okuldan getirdiler..Gözümüz arakamızda kalmazdı..Yine 1997 yılı Mart ayında Sultandağı’na gitmişti..Gece bir ağrı ile uyanmış, doğrulmaya çalışmış elini pencereye uzatmaya çalışmış, ama kalp krizi sonucu yaşama tutunmayı başaramamıştı..Sabah odanın ışığının yandığını fark eden komşuları kapıya geldiklerinde kapının kilitli olduğunu görmüşler..Zili çalmalarına rağmen kapı açılmayınca merdivenle bacadan içeri girmişlerdi..Onu yatak da cansız yatarken bulmuşlardı..O da öz babam gibi ne bir kul incitmişti, ne bir gönül kırmıştı..Kaderin cilvesine bakın ki aynı babam gibi 65 yaşında kalp krizinden aramızdan ayrılmıştı..O güzelim elma bahçesi bakımsızlıktan kurmuş, sonra da elma ağaçları kökünden sökülmüştü Bu gün onun 16. ölüm yıl dönümü..Nur içinde yatsın.. Mekânı cennet olsun…