Bir gönül kapısı Şiiri - Dağlar Özügüç

Vefasızlar içinde yalnızım
Bir dinleyen bile bulamadım
Geldim sana utana sıkıla
Papatyam ile gönül kapındayım
Bir lahza sohbetin peşindeyim
Samimiyetin sesine hasretim
Bulutların seyrine dalmaya geldim
Sözün kıymetini lal olandan
Anıların kıymetini yar olandan
Sadakati ise sevdaya aç olandan
Söküp almaya geldim
Aç gönül kapını sonuna kadar
Kadir kıymet bildim de geldim
Kapının önündeki saksıda
Su bekleyen çiçek oldum
Şefkatini kana kana içmeye geldim

Her gidenin zorlukla ayrıldığı
Bir gönül kapısı vardır
İçinde biriktirdiği bir hüzün sandığı
Açık bıraktığı bir penceresi
Gidemediği çıkmaz yolu
Kesemediği bir kolu vardı
Ama o giden garip yolcunun
Gitmeden önce sığındığı
Hatıralarını derince gömdüğü
Bir mezar taşı mutlaka vardır
Her gidenin geride bıraktığı
Acı hatıraları da cabası
Bu yüzden büyük laflar etmemeli
Sonuna kadar direnilmeli
Ben seversem gizlemem
Hissettiğimi de açıkça söylerim
Eğer sevgi göremezsem
İşte o vakit arkama bakmam
Hatıraları içime gömer de giderim