Bir gönül eyle Şiiri - Ümit Yılmaz1

Bir değil mi toprağımız, suyumuz,
Unutma dününü bir gönül eyle.
İnsanız, beşeriz tezdir huyumuz,
Çatma da kaşını bir gönül eyle.

Neler vermiş Rabbim, bizlere nimet,
Gurura kapılıp eyleme hiddet.
Hepsinin hesabı sorulur elbet,
Dağıt ta aşını bir gönül eyle.

Bizi gözleyen var daim, her yerde,
Ondadır şifalar, onulmaz derde,
Uyanıp divana dur da seherde,
Akıt gözyaşını bir gönül eyle.

Nice miskin, fakir vardır çevrende,
Hak, hukuk, helâli arayan nerde?
Düşkünün hakkını ayırıp, ver de;
Düzelt de işini bir gönül eyle.

Ayarlanan vakit, saat dolmadan,
Tutan el-ayaktan, geri kalmadan,
Azrail başına gelip, durmadan,
Yolmadan saçını, bir gönül eyle.

Düşün bir yol mahşerdeki halini,
Ona göre düzelt, eğri yolunu,
Üç beş kişi kaldırıp da salını,
Almadan omzuna, bir gönül eyle.

Gönül bir yol, sevgilerin aktığı,
Gönül bir od, Yunusların yaktığı,
Gönül ayna, yüce Hakk’ın baktığı,
Soldurma nurunu, bir gönül eyle.

Sevgi miras, sevgileri derelim,
Kim muhtaçsa gidip, ona verelim.
UMUD senin erliğini bilelim,
Kırma da gönülü,bir gönül eyle.
19.02.1995
Annemasse-Fr.