Bir Gönül Bahçesi Şiiri - Kalemin Sırrı

Bir gönül bahçesi vardı, ondanda geçtik şuuru habersiz
Gam bağına otağ kurduk, süresi belirsiz.
Fırsat kolluyor mısibet, kaldık dirençsiz.
Harb-ı ferman çıkmış bahtımıza, gayretimiz yersiz.
Bir gönül bahçesi vardı, geçip gittik habersiz.

Son baharındamıyız neyiz daha çiçek açmadan.
Kurumayamı yüz tuttuk ne, dalbudak salmadan.
Yağmurda yok artık, geçmiyor bulutlar damlamadan.
Bir gönül bahçesinden geçtik, tek çiçek koklamadan.

Ecelimi çağırsak nedir, davete ne gerek.
Vakitsiz açık kapımız gelmiyor bilerek.
Tarifsizce geçiyor günler, tek tek eksilerek.
Bir gönül bahçesi vardı, onuda geçtik sekerek.

Bir gönül bahçesinden geçtik, hedefisizce yolalarak.
Gaflet içinde, geleceğe gelmeyecekmiş gibi davranarak
Nihayetinde vuslat vuku buldu, pis pis sırıtarak.
Kader kederle kucaklaştı, bizi aradan çıkarak.
Naçar halde, muhabbet husumete yolaçarak.
Kalmadı bize ehemmiyet, geçti üstümüze basarak
Bir gönül bahçesinden geçtik, tekerrürle yoğrularak.

Bağış yapılmadı nasihat yaşadık öğrendik.
Kolay olmadı elbet, lakin tecrubelendik.
İfade edemedik kendimizi yanlış bilindik
Anlayanımızda olmadı ki, kendimizi yedik bitirdik.
Bir gönül bahçesinden geçtik, gönlümüzü yitirdik.
Bir daha geçelim dedik, olmadı bittik tükendik.
Bahçe kurumuş sular kesilmiş nihayet öğrendik.
Bir gönül bahçesi vardı, kıymetini bilemedik.
Bir gönül bahçesi vardı,geçip gittik habersiz