Bir Gölgeyim Sensiz Şiiri - Ersin Çakmak

Bir gölgeyim sensiz,
Cansız, hücresiz ve de sessiz,

Yokum ve hiç olmadım biliyor musun?
İçimde adsız çığlıklar bilmem duyuyor musun?

Avutmaz beni içimdeki milyonlar,
Bu yürek her an seni, yalnız seni arar.

Tat alamam tat veremem siyah bir nesneyim,
Olmayışının acısında, ölü ve sensizim.

Mıhlanmış bir ruhum beyaz duvara,
Ne olur sanki her an gece olsa.

Bir gölgeyim sensiz,
Cansız, hücresiz ve de sessiz.

Yoksun ve hiç olmayacaksın biliyorum,
Kafamda adsız hıçkırıklar ben içime ağlıyorum.

Avutmaz beni çevremdeki kahkahalar,
Bu kulak her an seni, sesini arar.

Söz alamam söz veremem siyah bir geceyim,
Yokluğunun acısında, donuk ve sessizim.

Takılmış bir plağım gramofonda,
Ne olur her an karanlık olsa.

Bir gölgeyim sensiz,
Cansız, hücresiz ve de sessiz.

Yaşamaz yaşatamaz siyah bir nesneyim,
Arama uzaklarda beni, ayak dibindeki gölgenim.