Bir Gölgedir Sevdam Şiiri - Ozan Karayılan

Karanlık gecede bir gölgedir sevdam
Kimsenin göremediği
Hiç kimsenin bilmediği.
Öyle sessiz adımlarla yürüyen.
Bastığım heryerde senin adını,
Kimsenin duymadığı çığlıklarla haykıran.
İçimde bir yaradır sevdan.
Hiç kolay olmadı gözlerine bakarak,
Sahte bir tebessümle mutluluklar dilemek.
Senin adına çok sevindim demek.
Sanki karşımda canımı almaya gelen,
Bir melek misali,
Bakıyorsun yüzüme.
Ve elini uzatıp keşke dercesine
Teşekkür ediyorsun.
Durgun, dalgın bir şekilde.
Giderken dönüp bakamadım arkama,
Öylece, marur görünümlü bir halde çıktım.
Ecele gider gibiydi adımlarım.
Çaresiz , tükenmiş ve umutsuz.
Hatırlıyorumda sabahlara kadar uyumazdık.
Seninle, gözlerimizden uyku aksada.
Gülüşlerin geliyor gözlerimin önüne.
Ben uykusuz bi şekilde işe giderdim,
Sende arkamdan bana el sallardın.
Yinede zor gelmezdi hiçbirşey
Aynı heyecanla akşamı beklerdim,
Seninle sabahlara kadar sohbet edip,
O güzel gülüşlerine şahit olmak için
Hepsini içimde birkitirdim biliyormusun
Her gülüşün gözümde sahneleniyor.
Nezaman aklıma düşsen, siyah saçların ardından
Bana bakan kömür karası güzel gözlerin
Geliyor, hayat dolu gülüşünle.
Mutlusundur belki şimdi, ama benim gibi.
Bende mutluyum, ama senin gibi…
Kaderimiz böyle çizilmiş ne fayda.
Şimdi sen başka , ben başka şehirde.
İmkansızdı bizim sevgimiz,
Ve ikimizde bu imkansızlığın farkındaydık.
Ben yine uykusuzum senin yüzünden.
Ama arkamdan el sallayan sendeğilsin.