Bir Gölge Şiiri - Erdal Alga

Bir gölge gibi dolanıyorum karanlıklarda
Rüzgar dokunsa hissetmiyorum
Çiğnensem, acı tanımsız.
Kuytu bir köşeyi pinekliyorum bazen
Ne istediğim belirsiz.
Yar özlemini söküp atıyorum içimden,
İçimde yokluk.
 
Farkına varıyorum duyusuzluğumun,
Ayrılıktan arta kalan, donukluk
Kutup bir mayışma ve uyku
Bir bağlaca olan ihtiyacımı inkar ediyorum,
Virgüle de sırtımı dönüp.
İmla kurallarını tümden kaldırıyorum hayatımdan,
Mecazim yeter benim, imgelerim yeter,
Varlığıma soluk katmaya.
 
Vücut bulmaz bir bölünmüşlük,
Sanılırdı darmadağın düşlerim.
Bir diktatör yani vardır muhakkak,
Aklımın, yüreğimi sindirecek.
Kaç asker toplaması lazımsa
Üniformasında, söylevinde o kadar karizma.
Kurar yeni formasyonunu çözülmüşlüğün,
Kördüğüm bir bağlayıştır bu aslında,
Kaş yaparken göz çıkarmak tabiri caizse.
Her diktatör kaybettirir demokrasiden bir şeyler,
Yaşam devam eder gene de
İplemez iti kervandakiler
Korku içerlerde ulusa da zemheri,
Böyle de kuruluyormuş düzen
Ama kuşlar uçamaz gökyüzünde.