Bir Gölge Oyunu Çığlığı

dört bir yanı aynayla çevrilmiş
bir oda ki ömür denilen süreç
emektar gölgelerin alkışlarında
sahnelenirken anlar
anlar mıyız ki
ölümün perdesidir kapanacak
gölgelerin üzerine

(şimdi niye sorguluyorsun ki bunu? der iç ses)

of duyumsadım az önce
ağlıyordu dünler
iç çekiyordu
ötelerin belirginsizliğine bu gün
ve ben bilinmeyen adresteki
son nefesi soruyordum
ürküntüsüz

(kıskıvrak yakalandım yine
gölge oyunundaki gize)

zamandaki sessizlik güzel
sadece nefesin tınısıdır
damla damla düşen saatlere

o halde neden yüzümü güneşe çevirdikçe
yitiyor gölgem
ve bu dağ başı yalnızlığına
duyduğum öfke

oysa her seferinde
gönüllü soyunarak girmiyor muyum
gecenin karanlık kollarına satır satır

ağlamak istiyorum
akşamın gülkurusu susuzluğuna
ağlamak istiyorum
bir gölge oyunu çığlığıyla
ağlamak istiyorum şiir şiir

19/Ekim/2008

Avşa Ekim Günlüğüm