Sen! Hayatı gördün yüreğin rakımlarında, yeşili gördün
Uçsuz sevilerde özünü rüzgâra bırakmış bir haykırı
Bir tebessümün ince ayarında nice ümit kokan, toprağı gördün.
Ve tene değmiş bütün arzuların hecelerini sevdin
Nice dakikaların manzum söylentisi, ölçüsü olsak ta
Hiç bir vezinde yoktu sökülen yamaçlarım, dökülen yaş.
Kuşlar öldü, rüzgâr küstü ve anladı deniz acıyı
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta