Bir Göçten Arta Kalan Şiiri - İsmail Uysal

Kısım kısım ayırdın gölgeni üzerimden
Gittin, bağımda gülü zehirledin de gittin
Seninle her nefesi söktüler ciğerimden
Dilimi kalbimle bir mühürledin de gittin

Kıran girdi bağıma, nergisin vatanına,
Şiirine çiğ düştü, kan değdi lisanına
Umudunu hapsedip ye'sin kör zindanına
Üstüne kırk kapıyı zincirledin de gittin

Önce süzgün gözlerin, sonra kokun... Gittiler
Ne yaşadın ne gördün ki öteye ittiler
Ne hayal kaldı ne düş... Onlar da terkettiler
Elinle hazanımı hazırladın da gittin

Ah anam ahh, yokluğun kırlangıç fırtınası
Gittin seninle göçtü can gölünün sunası
Demezler mi nerede sabilerin anası
Kalplerde acıları nasırladın da gittin!

Ne aklım kaldı serde ne canım kaldı tende
Aklın pazarı sende gönlün ayarı sende
Vatanımdın, sılamdın üstüne üstlük sen de
Ruhumu aleminden uğurladın da gittin