Bir Gitmek Meselesi

Sevseydi susmazdı bir anda,
Sevseydi sığınmazdı karanlığa,
Sinmez, saklanmazdı içine.
Sevseydi anlatırdı derdini,
Korkusundan kaçmak yerine, güvendiğine sarılırdı.
Yalnızlıktan değil sevgiden medet umardı.
Demem o ki, gelmedi hiç, konuşmadı, sarılmadı bana.
Anladım ki yalanmış seni seviyorum'ları.
Ya da bendim bunca zamandır asıl kusurlu.

Bilmiyordum, bu olup bitenlerde neydi?
Bir bahane uydurmam gerekti işte.
Bu yüzdendi galiba seni suçlamam.
Bu yüzdendi galiba kalemini kırmam.
Peşin hükümlü olmamın altında hırçın bir sevda gizliydi.
Neden böyle oldu sonumuz, inan bilmiyorum.
Meğer ne çok şey varmış bilmediğimiz.
Bu çok bilinmezli şeyleri bilememek ayrı bir garabetti.
Hani belki bu son birazda benim yüzümdendi.
Zira sevseydim, anlardım seni.
Sevseydim pes etmezdim karşında.
Sevseydim ayrılmazdım yanından.
Sevmemişim demek ki.
En az senin beni sevmediğin kadar.

Bu aşkı bitiren şüphecilikti belli ki.
Fakat şimdi olağan başlayıp,
Paranoyakça biten bir hikayeyiz artık.
Üstelik ne söylesek boşa gidecekti.
Ve ne yapsak yararsız bir eylem olacaktı.
Böylesi anlarda gitmek galiba doğru olandı.
Bir gereklilikti gitmek, ve bir mecburiyetti.
Kalmak acı vermeye başlayınca hani,
Herkes kendine bir yol seçti.
Ve gittik. Oysa ikimizde biliyorduk ki,
"Sevseydik, gitmezdik."

Burhan Çay