Bir Gidişin Öyküsü Şiiri - Semina Morez

Gömerek geceyi içime
Hapsedip hüznü yüreğime
Ruhumu serperek yıldızları eksik gökyüzüne
Bu şehirden gidiyorum

Yokum, uzanıp tutamam göremem artık
Neşe sinmeyecek artık üzerime, yüreğinden yüreğime
Ruhumu serpmiştim gökyüzüne
Sana yağsın diye, yokken ben sen üşüme diye

Sen ben misali manidar bir şiir misali
Durduk yere gülümseten
İçimi kıpır kıpır eden enerji misali,
Serpildiğim gökyüzünden yağacağım yüreğine

Varlığımda da yokluğumda da seveceğim
Ruhumla hüznümle ve hatta kederimle
Bütünümle, beni ben yapan her şeyle seveceğim
Olmasam da bugünlerde, hatta bu şehirde

Gönülden gönüle bir yol bulup akacağım yüreğine
Gitmek ne ki gam mı keder mi?
Bana sevda sadece bu yüzden ben
Yok olmadan yokluğunda ve yokluğumda da seveceğim seni

Gömerek geceyi içime gitmiş olsam da
Gün yine içimde doğacak ve ben
Semalar kadar engin seveceğim seni
Varlığımda varlığını seveceğim

Daima kalmışçasına, hiç gitmemişçesine
Artık olmasam da, hem kalsam ne fayda
Dedim ya,
Gitmek ne ki, ne gam ne keder ne de kahır
Bana sadece sevda