Hani bir an olur da,
Anlamsız gelir her şey.
Kazanılmış ta vazgeçilmiş gibi.
Uzun yıllar boşuna yürünmüş,
Boşuna beklenilmiş gibi.
Her günün sonunda batışını,
Biliyor gibi güneşin.
Ve biliyor gibi,
Her şeyin geçeceğini.
Ve tadı kalmaz beklemenin,
İşte o an…
Boşluğa düşer insan.
Söz biter dilde,
Kapatır heyecanlara kapılarını yürek.
Düşünür sonra hangisi daha güzel diye,
Maviliklerle öpüşmek mi?
Rüzgârla yarışmak mı?
Çırpınır dibe vurmamak için,
Yırtıp atmak ister karanlığı.
“Nerdeyim ben? ”, dercesine bakar çevreye.
Yetmez olur ne kuş cıvıltısı,
Ne de bahar meltemi.
Gitmiştir hayatın anlamı,
Konamaz o boşluğun yerine hiçbir şey…
18.12.2007
Belgin YazarKayıt Tarihi : 15.5.2010 02:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!