Susturup durma tüm sözcüklerini suskunluğun kıyılarında,
Masmavi ümitlerini bırakma karanlığın gölgesinde.
Terketme iç sesini son rıhtımda.
Şehre yalnızlık çöktüğünde göç etme sakın kendinden.
Bir bakarsın ki gökkubede bir mavilik aralanmış siyaha boyanmış pencerelerde,
Bir sıcak mevsim konmuş soğuk parmaklıklara
Bir gerçeklik değmiş düşlerine,
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta