Bir Gerçek Yaşanmışlık

Sepeti aldı yerden. yumuşacık ihtiyarcık,
Tüm gücünü kullanarak
Belkide gücü kadar az olan parasını harcayacaktı o gün.
Eğdi belini ve yürüdü yavaşçacık
Halen geçmişten gelen bir mağrurlukla dik tuttu başını,
Tezgahın önüne geldiğinde
Uzattı şahadet parmağını gösterdi alacağı etin miktarını.
Satıcı alaycı bir gülümsemeyle yetecekmi hanım anne.
Yeter evladım iki yemek olur bana diyerek cevapladı.
Çok şükür bu günümüze alabiliyoruz ya
Döndü masum baktı bana
Göz göze geldik çivit mavisi gözlerinde hoş bir bakışla gülümsedi.
Sizide bekletim dercesine nazik..
İlerledi ben daha hızlıydım ondan
Diğer reyonda karşılaştık yeniden,
Elindeki eskimiş ve marka femuarlı emniyetli para cüzdanını açtı
İçine baktı diğer alcaklarını yazmıştı
Ve kedisini de unutmadı eğildi onada mama aldı.
Nur yüzlü kadın yüzünde saf temiz bakışlarla mutlu dönüyordu.
Kasaya geldiğinde aldıklarını hesaplandı
Elli kuruş eksikti ekmek kalsın olmazsa dedi.
Tamam dedi parayı alacak olan kasiyer bayan..
İkinci kere evden çıkması gerekecekti biliyordu
Fakat yapacak bişey de yoktu.
Hemen arkasında durmama rağmen bende dahil..
Gururunu incitmek istenmediğin den mi,
Kimsede ben vereyim diye davranmadı.
Belkide artık yardımlaşma diye bişey yoktu çağımızda..
Yavaşcacık ordan ayrıldı
Bu kadar güçsüz bu kadar naif yaşlı teyzeye,
bir daha raslarmıydım bilmiyordum.
arkasından bende o yaşa gelince böylemi olacağım sorusu geldi aklıma..
Keşke dedim..