Bir Gemi Kalkar Yalnızlar Rıhtımından

Her akşam bir gemi kalkar yalnızlar rıhtımından,
Çözülür düğümleri ilmek ilmek sabır nefesinden,
Acı dolu ayrılık düdüğü öter bağrından,
Kanlı gözyaşı tüter elem dolu gözyaşlarından.

Her akşam bir gemi kalkar yalnızlar rıhtımından,
Yoktur uğurlayan günbatımı limanından,
Taşır kendi kendine dikenli ağır yükünü,
El sallarken boşluğa bin parça kopar omuzlarından.

Her akşam bir gemi kalkar yalnızlar rıhtımından,
Yol alır bilinmez karanlık denizlere,
Efkâr yağmurları yağar sicim sicim üstüne,
Eyvallah etmez vuran dalgalara, azgın fırtınalara.

Her akşam bir gemi kalkar yalnızlar rıhtımından,
Teselli meltemleri eser ara sıra güvertesine,
Maziden uçup gelen martılar selam verir kendisine,
Umutla hayal ışığı görünür bir an yakamozlardan.

Her akşam bir gemi kalkar yalnızlar rıhtımından,
Gözler uykusuz, gönül yorgun, yastık müşteki,
"Sahil göründü" diye bağırır güneş denen şaki,
Yanaşır sabah limanına, yine yoktur karşılayacak sevgili.