Bir Gemi Şiiri - Şefik Koman

Bir gemi geliyordu Güneş’in battığı yerden
Bir gemi geliyordu,okyanus ötesinden
Alamet bir gemiydi,
Bu gemi MİSSOURİ’YDİ.

Bu gemi bir ırkı katledenlerin.
Bu gemi Kızılderili’leri yok edenlerin gemisiydi,
Rotası, Türkiye’ydi.
Yükü,
Türkiye’nin Amerika Büyük Elçisi
Mehmet Münir Ertegün’ün cenazesiydi.
CEBELİTARIK BOĞAZINDAN geçerek Akdeniz’e süzülüyor,
Gönderindeki çok yıldızlı bir bayrakla,
“Mustafa Kemal’in Özgür ülkesine yaklaşıyordu.

Amacı:”Özgürlüğünü dişiyle tırnağıyla kazanmış bir ulusu,
Yeniden tutsak etmekti.
Gemilerinden inerek emaneti teslim ettiler.

Sonra da,
“Köpeksiz köyde değneksiz gezercesine,
dağıldılar İstanbul’a.”

Güya,dostluk ve çağdaşlık adına,
Sataştılar kadın ve kızlarımıza.
Kendileri için dezenfekte ettirilen,
“Yüksek kaldırım’daki genel evlerin,
Amerikan erlerinden başkası giremez”diye
Yazdırdılar kapılarına.”

“Pearl Harbor’daki Japon Baskını’nda,
Kan kaybeden Amerikan erlerine,
Kanları,kanlarımıza karışmasın diye,
Zencilerden kan aldırmayan,
İpten kazıktan kaçan Amerika’lılar
Irkımız karışmasın düşüncesiyle,
Aşiftelerimizle yatmaktan kaçınmadılar.

Ve kahraman ırkıma,ilk bukağıyı,
“11/Mart/1941 tarihli (Ödünç verme ve kiralama kanunu ile “) vurdular.
İkincisini de,
“23/Şubat/1945 de,(Ödünç Verme Ve Kiralama Kanunu’ndan yararlanmak için yapılan,
anlaşma ile.)

Kollarımız kelepçeler
Ayaklarımız,prangalar ve bukağılarla doldu….
“Sam AMCA” şimdilerde de,Dünya jandarmalığına soyundu.
Ama,ben öyle sanıyorum ve diyorum ki,
Bir gün bu saltanat bitecek.
Bir gün gelecek (A.B.D.) çırılçıplak bir bostan korkuluğu gibi kalacak.
Adı da Dünya eşkiyası olarak anılacak….
.