Bir Gelsen Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Rüzgar değil biliyorum, sensin pencereme vuran,
yağmur değil biliyorum, sensin çiseleyen,
çünkü başka hiçbir kimsem yok
gelmesi beklenen.

Bir gelsen, açarım kapılarımı ardına kadar,
pencerelerimi kanat kanat,
gönlümü sererim ayaklarının altına halı gibi,
gözlerimi yollara çıkarırım,
sana açılsınlar diye kollarımı yollara çıkarırım,
ömrümde ilk kere yüzümün güldüğünü
haykırırım.

Buyur ederim başımın üstüne, bir gelsen,
gizlerim tüm çektiklerimi,
yüreğimi gösterir, yarasını saklarım,
gönlüm zil çalar mutluluğumdan,
ellerim sana sana açılır,
sana doğru koşar durur
ayaklarım.

Yurduna özlem çeken sürgünler gibiyim,
toprağı son bir kere öpenler ve sonra ölenler gibi,
kendi bayrağını kendi gönderinde görmek isteyenler gibi,
af bekleyen tutuklular gibi,
süs için mi dışına vurmuş içimin yangını alev alev?
Ayrılığın yüreğimi oyan bir kurt,
bir dev.

(KANAMA YÜREĞİM isimli Serbest Şiirler 'inden > 27-28/100)