Bir Gecenin Anatomisi Şiiri - Metin Yaltı

Bir Gecenin Anatomisi

Önce
Öfkeydim gözlerinde
Anlamıştım
Gizlemek istesen de...

— Ne işim var burada,
Bu serseri ruhlu adamla?
Geçiyordu aklından.
…içini acıtıyordu kahve

— Aslında o kadar da kötü biri değilmiş
Sevimlileşiyor da konuştukça...

Kahve, acıtıyordu içini hala
İstedi ikinciyi gene de…

— Yakışıklı da...
Gözleri hep üstümde kalsa...
…
İç içe olmak geçti
Gecenin serinliği boyunca
İkisinin birden.
İçlerinden

Sohbetin evriminde
Konular felsefeye
Kahveler rakıya dönüştüler
Akıllarına takılan soru
Kanın alkole dönüşme sürecinde
Hangi çıkmazda boğulur şair
Şiirinden önce?

Çok içiyordu adam.
Daha ilk kadehindeydi kadın
Şişeyi bitirmek üzereydi adam...
—Kapat şu çokbilmiş ağzını
Dediğinden beri canının öte yarısı
Kendini böyle susturmuştu.
Bu yüzden çok içiyordu adam.

Her şey konuşuluyordu masada
Seçicilerin şiirden anlamadığından
Oradan, buradan, üçüncü birilerinden
Beyoğlu’nun dününden
Türkiye’nin bugününe değin...
Şiirden...
Senin de diyordu kadın
Çok absürt şiirlerin var.
Masadakilerin hepsi
Şiddetle sansüre karşıydılar.
Sansürdür, diyordu adam
Otokontrol denilen şey de...
İkisinin de aklında
Gecenin soğuğu vardı.
Niye ise
Bu kadar lafın arasında
Sevgiden söz edilmiyordu.

Adam söz edecekti aslında
Dili dönse
Kadının gözlerinin yeşiline bakarak
Bir şeyler söyleyecekti
Söyledi de
Anlaşılmadı ama o pelesenklikte
Kim bilir belki de
“Sana teşekkür etmeli insanlar
Bana duyurduğun aşk için
Yoksa karanlıkta kalacaktılar...”
Diyecekti...
“Aklıma düşünce
Uykum kaçıyor gece
Ben de
Gidip güneşi uyandırıyorum
Her gece”
Yokluğunu yaşadığı gecelerin
Son şiirini okuyacaktı.

Sohbetin erdiği olgunlukta kadın
Yılların yorgunluğu ve
Derin bir ah içinde
— Ben çok güzeldim gençliğimde...
Dediğinde...
Canı sigara çekti adamın.

Gün geceye yığılıyordu.
“Gözlerini çekme üstümden
Üşürüm yoksa”
Der gibi,
Biri diğerine bakıyordu.

Eylül 06 - Beyoğlu