Pencerem açık yatağım dağınık hayatım gibi.
Gecenin serin rüzgarı mehtapla sarıyor beni.
Ruhumu temizliyor gecedeki nem.
Beynim boş acılardan hiç iz yok kafamda.
Sadece sana olan sevgim sensizliğimi vuruyor yüzüme;
Mehtap ta ki rüzgar la savuruyor beni bilmediğim yerlere.
Sen nerelerdesin yoksun bayağı uzun bir süre.
Gurbet dediğin bumu olsa sevgiliye.
Ne sen beni bulabildin nede ben seni yanan kalbimde.
Mühürledim kalbimi kapattım kapıları hayırsız sevgilere.
Ben yüzümün güldüğünü görmedim.
Hayatımda bir kere…
Ne ölüm ayırdı beni hayatın zulmünden.
Nede çektiğim çilleler
Yetti dedir ti bana sevgisizlikler.
Pencerem açık gözyaşlarım akar yastığıma.
Yanağımı acıtır akan göz yaşlarım.
Ne gün yüzü gördüm yaşadığım bu hayatta.
Ne sevmeyi yaşadım kana kana.
Hep ödün veren ben oldum yaşadıklarımla.
Ne saygı nede sevmeyi gördüm hayatımda.
Hatayı nerde nerede yaptım çözemedim kimyamda.
Sabah oluyor yine kendi kendimi muhakeme etmekle.
Bazen soruyorum kendime suçlarımı.
Bazen savcı oluyorum kesiyorum kendi cezamı.
Kah avukatım oluyorum savunmam da sadece insanları sevmemi,
Savunuyorum.
Feda ediyorum kendimi hayatta önem verdiğim her şeye.
Pencerem açık esiyor ılık mehtap rüzgarı.
Sabahlıyorum ben yine sensiz yapa yanlız
Kayıt Tarihi : 16.7.2011 20:59:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!