Bir Gecede Büyüdüm Şiiri - Filiz Bülbül

uykularım kaçıyor
gördüğüm rüyalar yaşamla arama mesafe koyuyor gerçeklikten kopuyorum
kaç ip bağladım balkonlara,
kaç ip gerdim darağacı niyetine
hiç biri öldürmedi, hiç biri kurtarmadı beni yaşamaktan
ruhum nerde diye soruyorum kaç zamandır kendime
bedenim burada, ruhum nerede?
kim bilir nerede..
ucu bucağı görünmeyen ve hiç bir zaman sonuna ulaşamayacağım bir yoldayım
mücadelem kendimle,
kalbimle..
içimde, zihnimde dinmedi yağmur kaç gündür,
sence artık güneş doğar mı bu eve?
görünmeyen yüzler korkutuyor ve uykularımı kaçırıyor
kaç gece oldu sayamadım, uykusuzum
sesler geliyor çok uzaklardan
ama ulaşamıyorum onlara
kimi kimsesi kalmamış biriyim sanki, herkes yanımda ama kimse yok,
neden yok? ..
nasıl bir gafletin içine düştüm ki çıkamıyorum
öyle büyük dert bu, bazen adımı dahi hatırlamıyorum
dayan diyorlar
yaşamak bu denli zorlaşmışken, huzurla uyuyabileceğim bir yatak, bir yastık veyahut bir omuz bulamıyorum ..
burukta olsa bir gülümseme arıyorum
kendimi hiç bir yerde bulamıyorum
..
kendimden kaçtığım kaçıncı sabah bu
aynaya bakmak istemeyişim yaşlanışım değil, gerçeklik korkumdan
ayaklarım yürüsede hiç bir yere varamıyorum
hangi yol huzura götürecek beni?
sanmıyorum yeni bir sabaha uyanma arzumun tekrardan gark edeceğini
feri kaçmış gözlerle yeni bir güne merhaba..
belki de bu son sabahım
gençliğim, elveda..