Bir gece yarısı Şiiri - İsmail Şeren

yine bir gece yarısı olur;
unutur, unutur gözlerim, yalnızlığın içine dalar.
gözlerinin çizgilerinde anımsar, buruk geçmişimi.
sözlerin yaralar, her bir anı gelecekten bahsederken.
umut etmeden, yürek yakar.
yine bir gece vakti, umut etmeden gel bana.
çaresizlik içinde kıvranan yalnızlığımı gör.
ateşin ancak suyla dövüldüğünü gördüm.
gözlerini, gözlerini ac artık;
yüreğim, yüreğim sızlıyor sevdiğim.
uzak diyarlardan ses seda yok.
bir mehtaba dalmışım, geceden midir?
uyku yok bu gece, uyku yok.
yine yalnızlıklar içindeyim sevdiğim.
karanlık vurur, karanlık vurur yeryüzüne,
maviler, siyaha bürünür.
kefenlenmiş topraklar artık,
karanlığın içinde kucaklar beni.
kucaklar beni bir Yalnızlık ki ne yalnızlık.
ay sevdiğim, uzaktan uzağa kapıya çıkmanın bir anlamı yok.
bir sevdadır bizimkisi.
bilmem nerden bahsediyoruz.
hangi hikayelerde kaybettik biz?
hangi gecmişin ortak yanlışlarıyız biz?
bilemedim sevdiğim!
o kadar narindin ki sözlerim incitir diye konuşmadım
o kadar değerliydin ki kaybetme korkusuyla hep yaşadım.
en büyük hazinelerimden bir tanesiydin.
varlığın, varlığın, varlığınla var olduğum sevdiğim.
şimdi uzak bir diyardan bahsediyorum.
sen hangi mavinin kucağına daldın?
yeryüzündeki yeşiller sana ulaşmak için,
neler neler çekiyor biliyor musun?
nice papatyalar, çiçekler, nergisler yeşertim.
Hep göğe doğru.
sanırsın ki insanın içinde kopan bir fırtına.