Yıldızları sayıyorum bu gece,
Dostum olmuş karanlık,
Sırlarımı sadece bilen gök yüzü,
Umutlarımla baş başayım bir gece yarısı.
Yağmur damlaları değiyor tenime,
Esir etti pençelerine alıp beni yalnızlık,
Kaçıncı insan sureti bu süzdüğüm,
Yumruklarımı sıktığım bir gece yarısı.
Yazıyorum bu gece kadere,
İçime bağırdım ondan yankı yapmadı,
Sansürlüyor sesini düşüncelerimin gürültüsü,
Geçmişi özlediğim bir gece yarısı .
Aydınlık için karanlıktayım belki de,
Belki unutmalıyım dünü şimdi yatıp,
Ateşsiz bir yangından arta kalan külüm,
Ehemmiyetsiz hissettiğim bir gece yarısı.
Bir elimde çayım ve yanıp sönen ışık,
Korktuğum günler oldu karanlıktan,
Aydınlıktan farksız olduğunu fark ettiğimde,
Kendimi mahkumlaştırdığım bir gece yarısı.
Kayıt Tarihi : 18.3.2021 01:52:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Asosyal kalıbını kabullenemedim hiçbir zaman. O yüzden kendimi mahkum ettim yıllarca odama. Bunu kırdığım bir dönem oldu ama yaklaşık 1 yıl sürdü. Sanırım kendimi gerçekten yalnızlığa itiyorum.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!