Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Mükemmeldi.. Başka söze ne hacet.. Kocaman alkışlar o güzel dost yüreğine ve güçlü kalemine.. Sağlıcakla ve hep sevgiyle kal.. Halim AKIN 10 PUAN+ANT
Beklenen gecede gelir gündüzde, beklenmek ne güzeldir kim bilir, merhem olmak en dipteki yaralara, gülmek için beklenen yarınlara, yürekten tam puanımla kutluyorum....
Yalancı yüzlere,yaban yataklara,
Kendini mutlu sandığın kucaklara
Şimdi git avun hayatın sahte yüzünde
Bana yorulduğun bir gecede gel...
Tükendiğin,tüketildiğin acılarla,
Onulmaz yaralarla berelendiğin,
Hırçın fırtınalarda savrulduğun,
Çarelere yalvardığın bir zamanda,
Sevgine avuç açmış bu yüreğe,
Bir gece vakti gel ne olursun.......KUTLUYORM HARİKAYDI
Hırçın fırtınalarda savrulduğun,
Çarelere yalvardığın bir zamanda,
Sevgine avuç açmış bu yüreğe,
Bir gece vakti gel ne olursun....
Harika bir sesleniş,akıcı dizelerde şekil bulmuş,büyük bir beğeni ile okudum.Yüreğinize sağlık.Final mükemmel.Saygı ile
Bir Gece Vakti Gel...
Bir gece vakti gel
Kimsenin beni hatırlamadığı,
Bir kelimeye muhtaç olduğum
Kendi ruhumda kaybolduğum
Bir gece vakti gel ne olursun...
Yalanlarla gel,
Yalancı avuntularla,
Işıkların karanlıklara yetmediği
Sevdanın çığlıklarının göğü tuttuğu,
Bir gece vakti gel ne olursun
Hasretleden yalvardığım bir gecede gel...
Sensizlikten yorgun düştüğüm,
Gururumu yerlere serdiğim,
Özleminden ağladığım bir gecede gel ne olursun....
Şimdi git yalancı aşklara,
Yalancı yüzlere,yaban yataklara,
Kendini mutlu sandığın kucaklara
Şimdi git avun hayatın sahte yüzünde
Bana yorulduğun bir gecede gel...
Tükendiğin,tüketildiğin acılarla,
Onulmaz yaralarla berelendiğin,
Hırçın fırtınalarda savrulduğun,
Çarelere yalvardığın bir zamanda,
Sevgine avuç açmış bu yüreğe,
Bir gece vakti gel ne olursun....
Y Şeyda Acar
şeyda hanım ,
o sevgiliye çok içten ve samimi duygularla yazılmış aşk ve sevgi dolu çalışmanızı beğenerek okudum..
kutlarım saygın kaleminizi..tam puan 10..akçaydan selam ve saygılarımla...ibrahim yılmaz
Bana yorulduğun bir gecede gel...
Tükendiğin,tüketildiğin acılarla,
Onulmaz yaralarla berelendiğin,
Hırçın fırtınalarda savrulduğun,
Çarelere yalvardığın bir zamanda,
Sevgine avuç açmış bu yüreğe,
Bir gece vakti gel ne olursun....
Y Şeyda Acar
Giden gitmiştir biten sevdalr bitmiştir deriz ama yinede bekler ve özleriz şiir harika yüreğine sağlık tam puan kalemin daim olsun****sevgilerimle
Bu şiir ile ilgili 6 tane yorum bulunmakta