Bir gece vakti. Şiiri - Orhan Çevik

Soğuk hava, dışarı çıkmış umut denilen çocuk,
Ayaklarında eskilerden kara bir lastik,
Çiğ damlası düşmüş tam burnunun üzerinde,
Gökyüzü fümeye dönmüş, kararan keskin bakışlarıyla.
Cevheri içinde bir buse gibi bakar, elleri titrek,
Üşümüş bedeni ayazında mor menekşelerinin.
Kuş burnu kızıllığında güneşin batışını bekler bir akşamüstü.
Büyümüştür artık;
Sevdanın çığırtkanlığı doldurur gözlerini.
Tam16 fişekli beylik tabancıyla belindedir heybesi,
Zaman geçmez kaldırımlarda, tepesinde akbaba uğultuları.
Sen zamana hasret sanırsın o ise sokak köşelerindeki bir yanar bir yanmaz ışıklara.

Bir şiirdi bu;
Garip dervişlere nameler okutturan,
Hasret kokulu, yar kokulu
soğuk benliğine sıcak çay molası veren o eller,
Anlatılsa anlar mıydı badem bakışlı o gözler.

Yürür kervanına baskın yemiş yılkı atları
Yıkık viran olmuş prangaları,
Obasına son kez bakan asker edalı
Özlem denen duygu sarartmış tüm yapraklarını.

Büyümüş eller, arşa kaldırmış çehresini
Tutunsa yürüyecek dermansız dizleri
Kalbi kin tutmuş nasırsızdır kederi
Sen büyütecek misin? Kundakta ki neferi.
Söylenmesi güç, söylenmesi çok zor.
Anlatılması imkansız bir buhran.
Uçar gider kara kazanlı lokomotif
Odasında örtülüdür o içten motif.
Sırra kadem basar, titrek bakışlı
Benden ala kalır mı o davranışı,

Her gidişlerine yanarak kül oluyorsun artık,
Vakitsiz atar nârayı buhran bir yalnızlık
Söz söylemesi zor, vakit tesiri olmayan dilsiz şeytan
Ay ışığında buluşurdu martılar o gemide;
Ben den bana bahar getir ey sevgili!
Sonra bir yudum çay al sevgi aralarına.
Gönlünce çek içine dumanı tüten hasretini,
Bu günlerde bitti, seyrediyor yalın ayak alem seni,
Tüten bacalar, o ışıksız gecekondu benim.
Duyuyor musun, gün ağardı horozlar ötüyor,
Artık tutmuyor kalem tutan ellerim.
Damla damla akıyor bedenim,
Kandillide ki ışıklar altındayım,
Eminönü deki huysuz adam.
Kadıköyde vapurda satılan simitte saklıyım.
Martılar eşliğinde söylediğin o şarkı
Dualar eşliğinde gönderdiğin bir mektup,
Sırrın içine sığamadığın bir sır.
Sana akıyor maviler eşliğinde bir ışık
Tut ellerinden bir bulut gibi götür uzaklara
Saklıdır belki zaman,
belki de son satırlarında..